Op mijn 17 jaar ging het uit met mijn eerste vriendin. Ik viel in een zwart gat, ik voelde me een mislukkeling. Ik was videogame verslaafd, twee keer blijven zitten op school en haatte de klas waar ik in zat. Ik worstelde met sociale angst tot zover dat elke keer wanneer ik iets “verkeerd” zei ik hier dagenlang over piekerde en jeuk krijg aan mijn hoofd. Ik moest uit het zwarte gat geraken waar ik in zat.

Ik kreeg het gevoel dat dit het moment was om te veranderen, ik kon nu mijn leven in handen nemen. Ik nam de eerste stap trok mijn pc uit het stopcontact, nam afscheid van mijn trouwe makker stak hem in een kast en haalde hem voor de komende 7 maand hier niet meer uit. Ik gaf mijn ps3 weg en deelde aan al mijn vrienden mee dat ik stopte met gamen. Zij waren verbaasd maar accepteerde mijn beslissing, de komende maanden kwamen ze ook meer buiten met mij.

Na deze eerste stap besloot ik mijn leven te transformeren. Ik bestelde mijn eerste twee boeken over zelfontwikkeling en mits overtuigen van mijn ouders kocht ik een cursus over dating. Het duurde even voor ik met dit materiaal aan de slag ging. De boeken gaven me meteen inzichten maar het duurde 4 maand voor ik mijn eerste stap nam iemand aan te speken op straat.

De maanden daarna ontdekte ik meditatie en cognitieve therapie, ik testen dit uit op mezelf. Meditatie was vreemd voor mij omdat het de eerste keer was dat ik rechtstreeks met mijn gedachten in contact kwam. Ook cognitieve therapie was een ongemakkelijke kennismaking, ik kwam in contact met alle negatieve overtuigingen die ik over mijzelf had. Ik observeerde ze en probeerde te herschrijven. Tijdens dit proces kwamen er veel emoties naar boven en kon ik bagage loslaten, waardoor ik mij veel lichter voelde.

Ik begon mijn sociale angst aan te pakken, door mensen op straat aan te spreken en comfort zone challenges uit te voeren, hierdoor ontmoete ik één van mijn beste vrienden, die mij de komende jaren nog veel zou bijleren. Door mensen aan te spreken merkte ik de sociale gevangenis op waar ik mijzelf in plaatste. Ik nam mijn vrijheid terug en begon minder te geloven in de gedachten die mijn sociale angst dicteerde. Ik deed dit eerst door terug te vechten tegen de kritische stem.

Terwijl ik dit deed stopte ik met school en begon met examencommissie om mijn verloren jaren in te halen. Twee jaar later (op mijn 19) studeerde ik af van de examencommissie. Ik begon met bedrijfsmanagement, deed dit graag maar ik voelde dat er iets miste, ik voelde een leegte.

Ik kwam in contact met de boeken van Jan Geurtz en begon te lezen over negatieve geloven en verlichting. De komende maanden mediteerde ik op mijn negatieve geloof en probeerde ik het aan te pakken. Ik ging verder aan de slag mijn kritische stem, leerde hem kennen kwam in contact met compassie. Dit veranderde mijn manier van relateren tot mijzelf helemaal. Ik werd veel vriendelijk tegen mijzelf en handelde meer uit begrip. Kortom ik ontwikkelde een gezond relatie met mijzelf.

Uiteindelijk stopte ik met bedrijfsmanagement. Ik wou iets doen dat te maken had met coaching, maar wat? In het jaar dat ik hiernaar op zoek was gaf ik zelfontwikkeling niet op, ik zocht harder naar wat ik wou doen. Ik ging op stilte retraite en bouwde een nog diepere relatie op met mijn innerlijke zelf, ik observeerde alle negatieve en positieve kanten. Ik kreeg inzicht hoe ik mijzelf dingen wijs maakte en kwam voor de eerste keer in contact met in het moment leven. Wat mijn wereldbeeld helemaal veranderde. Ik besefte dat ik mijn gedachten en emoties kon observeren zonder mijzelf te identificeren met deze gedachten. Ik ervaarde een vrede en vrijheid zoals ik ze nog nooit had ervaren.

Later experimenteerde ik met psychedelics (ayahuasca), kreeg inzichten over mezelf en het leven en loste het grootste deel van mijn negatieve geloof op door meditatie. Alhoewel deze inzichten te veel waren om op dat moment te verwerken.

Op mijn 20 begon ik met Orthopedagogie aan de Odisee hogeschool, hier leerde ik de fundamenten van coaching en psychologie. Ik leerde dat coaching niet hetzelfde was als een leerkracht zijn, maar dat ik als coach dieper moest graven naar wat er zich in het onderbewuste afspeelde.

Tegelijkertijd worstelde ik nog met de negatieve consequenties van psychedelica, ik was bang om dood te gaan en gek te worden. Mijn beste vriend hielp mij om dit alles in een context te plaatsen, waardoor ik hier beter mee om kon gaan. Ook observeerde ik deze negatieve gedachten en pakte mijn overtuigingen aan door affirmaties en cognitieve therapie die ik op mezelf toepaste. Achteraf overwon ik beide angsten en kwam ik hier sterker en vrediger uit.

De laatste twee jaar was ik mijn school aan het afwerken. (Ik zit nu in mijn laatste jaar) Probeerde mijn zelfontwikkeling en mindfulness te versterken. Momenteel volg ik ook een mindfulness opleiding bij David Dewulf. Ik heb +90 boeken gelezen over zelfontwikkeling en deze proberen toepassen op mijzelf. Mijn passie voor zelfontwikkeling versterkt met elk diep gesprek, interessant boek, en inzicht dat ik op doe.

Dit hele pad was een tocht waarvan ik veel heb geleerd over mijzelf. Ik wil andere mensen begeleiden op deze weg, ik wil ze de mogelijkheid tot verandering geven. Ik besef dat het pad alleen bewandelen moeilijk is, met twee gaat het veel makkelijker. Ik wil graag de persoon zijn die mij had kunnen gidsen tijdens de periodes waar ik iemand nodig had. Iemand die naar me luisterde en mij duidelijkheid hielp krijgen over wat ik onbewust wou.